Op de eerste dag van het volgende plantseizoen stond Eli weer aan de rand van zijn veld. De lucht was koel, de hemel bleek van het ochtendlicht en de grond onder zijn laarzen was zacht maar klaar. Hij paste zijn handschoenen aan, haalde langzaam adem en begon te lopen. Er waren geen auto’s te zien. Alleen aarde. En vrede. En werk dat gedaan moest worden.