Toch was het niet allemaal slecht. Eli vond een nieuwe spade en een set handschoenen die er steviger uitzagen dan zijn huidige. Margaret dwaalde een eeuwigheid door het zaadpad voordat ze een pakje zeldzame roze vergeet-me-niet zaadjes uitkoos. Ze bekeek ze alsof het schatten waren.
“Deze waren mijn moeders favoriet,” zei ze zachtjes, terwijl ze het pakje vasthield alsof het zou verkruimelen. Eli glimlachte. “Laten we dan een eigen bosje voor je kopen.” Ze keerden terug naar huis met een kofferbak vol voorraden en een gevoel van onverwachte voldoening. Misschien was de winkel toch niet zo slecht.