De volgende ochtend, toen Eli op weg was naar het zuidelijke veld, viel zijn oog op iets vreemds: een kleine zilveren auto, half ingepakt aan de rand van zijn erf. De grond was vochtig van de lichte regen van de avond ervoor en de banden van de auto hadden diepe indrukken in de aarde achtergelaten.
Het was niet moeilijk om erachter te komen wat er gebeurd was. De SilverMart-parkeerplaats was volgelopen en iemand – misschien gehaast, misschien gewoon lui – had besloten dat Eli’s veld een handig alternatief was.