Hij liep er langzaam naartoe en streek met zijn vingers over de stengels van het gewas in de buurt. Sommige waren platgedrukt. Andere zouden zich wel herstellen. Toch prikkelde irritatie in zijn borst. Hij bleef een tijdje in de buurt staan, zijn armen over elkaar geslagen, totdat de chauffeur – een jonge man met een capuchon op – uit de winkel kwam en naar zijn voertuig liep.
“Goedemorgen,” riep Eli. De man sprong lichtjes verrast op. “Oh. Hé.” “Je weet dat dit privéterrein is, toch?” Zei Eli, niet onaardig. “Niet echt een plek om te parkeren.” De chauffeur keek om zich heen alsof hij het veld voor het eerst zag. “Oh. Sorry, man. Dat wist ik niet. De parkeerplaats van de winkel was vol.”