De jongens giechelden, trokken theatraal hun wangen op en deden alsof het een uitdaging was. Daniel lachte met hen mee, hoewel zijn handen trilden toen hij de monsters verzegelde. Onder de speelsheid ging zijn angst schuil, de waarheid was nu in gang gezet.
In het begin probeerde Daniel zich bezig te houden. Hij ordende zijn inbox, waste de auto, probeerde zelfs een puzzel met Leo. Maar onder elke actie schuilde dezelfde gedachte: er komen resultaten. Elke keer dat zijn telefoon zoemde, steeg zijn hartslag. Wachten werd een marteling.