S Nachts zoemde Claire’s telefoon op het nachtkastje. Daniel deed alsof hij sliep, zijn hart bonkte toen ze haar hand uitstak, op het scherm keek en hem stilletjes neerlegde. Met wie was ze aan het bellen? Waarom om middernacht? Claire zuchtte zachtjes en rolde weer naar hem toe. Daniel lag verstijfd, helemaal opgeslokt door zijn vermoedens.
Hij hield zichzelf voor dat hij bewijs aan het verzamelen was, geen spionage. Toch begon hij haar routines te noteren; wanneer ze wegging voor boodschappen, hoe lang ze wegbleef, met welke smoesjes ze kwam. Onschuldige gaten werden onheilspellende stiltes in zijn hoofd. Hij begon details op te schrijven in een notitieboekje, alsof hij een zaak aan het opbouwen was.