Hij begon haar aanrakingen te vermijden. Toen ze zijn wang kuste, verstijfde hij; toen ze aan tafel naar zijn hand reikte, trok hij zich terug. Claire keek gekwetst maar zei niets. Daniel zei tegen zichzelf dat het zo veiliger was. Waarom genegenheid vasthouden als er misschien al verraad in zijn huis woonde?
Op het werk werden zelfs losse gesprekken zuur in zijn hoofd. Een collega maakte een grapje over “echtgenoten op het werk” en Daniel forceerde een lach, terwijl hij zich stiekem voorstelde hoe Claire op dezelfde gemakkelijke manier met iemand anders lachte. Paranoia overschaduwde elke gedachte, elk woord. De uitslag van de DNA-test werd zijn enige vuurtoren in de storm.