Elke avond, nadat iedereen sliep, kroop Daniel naar de garage en controleerde hij de brievenbus opnieuw, alsof de uitslag op magische wijze eerder zou verschijnen. Hij hield de verzegelde envelop die hij uiteindelijk zou ontvangen in zijn verbeelding, zwaar en scherp. Hij verlangde ernaar en was er bang voor, doodsbang voor de waarheid die hem zou kunnen breken.
Claire begon zich vreemd te gedragen net toen Daniels breekpunt werd bereikt. Ze fluisterde in haar telefoon in de gang en haastte zich om gesprekken te beëindigen als hij verscheen. Ze verstopte briefjes in haar tas, wimpelde vragen af met vage antwoorden. Voor Daniel werd elke geheime glimlach een wapen.