Tegen de tijd dat het weekend eindigde, voelde Daniel zich een vreemde in zijn eigen huis. Claire’s vrolijkheid spotte met hem, de onschuld van de jongens verwondde hem en de stilte tussen hen werd steeds zwaarder. Hij realiseerde zich dat hij niet meer op antwoorden wachtte, maar zich voorbereidde op oorlog. De resultaten zouden alles beslissen.
Daniels breekpunt kwam op een regenachtige dinsdag. Toen hij in Claire’s bureau naar een oplader zocht, vond hij een envelop onder de bonnetjes. Het handschrift was niet van haar. Er zat een kaart in met een zin die zijn maag deed draaien: Ik kan niet wachten om je te ontmoeten, mijn liefste.