De aanblik van haar gehuil doorboorde hem, maar zijn woede sloeg terug. “Ik heb gewoon de waarheid nodig,” zei hij zachter maar nog steeds scherp. Claire schudde heftig haar hoofd. “Ik kan dit niet.” Ze draaide zich om en trok zich terug in de richting van de slaapkamer. “Ik kan niet leven met iemand die zo denkt.” De deur sloeg achter haar dicht.
Daniel stond alleen in de keuken, de kaart slap in zijn hand. Het huis voelde hol, alsof de lucht eruit gezogen was. Woede en schaamte kronkelden door elkaar tot hij geen adem meer kreeg. Hij greep zijn jas en stormde naar buiten, de koude nacht in. Hij liep zonder doel, in een poging zijn gedachten te overwinnen.