Op zaterdag werd hij in rollen ingedeeld: keeper, draak, paard. Ethan schoot met roekeloze precisie; Leo gilde vrolijk terwijl hij zich vastklampte aan Daniels schouders. Claire keek toe vanaf de veranda, telefoon in de hand, en legde hun lawaai vast. Later, toen Daniel door die foto’s bladerde, dacht hij: dit is wat vreugde echt betekent.
Hun huwelijk had ritmes, het soort dat je nooit opmerkte tot je erbuiten stapte. Claire krabbelde boodschappenlijstjes; Daniel droeg tassen. Zij kookte, hij roerde. S Avonds, terwijl ze zij aan zij de was opvouwden, betrapte hij zichzelf er soms op dat hij zonder reden glimlachte. Hij vond het zeldzaam, misschien zelfs wonderbaarlijk, om zich zo stabiel te voelen.