Die avond lag er een gewone envelop op de veranda. Daniel bevroor en staarde alsof het zou kunnen ontploffen. Zijn handen trilden toen hij het oppakte, zijn hart bonkte zo hard dat hij dacht dat de buren het konden horen. Hij droeg het naar binnen en glipte de garage in om het alleen te openen.
Hij zat aan zijn werkbank, het licht viel fel op het witte papier. Zijn handen frummelden met de verzegeling. Hij vouwde de resultaten langzaam open, zijn ogen scannend op de cijfers die hij al vreesde. En toen, waarschijnlijkheid van vaderschap: 99,9%. Beide jongens. Zijn zonen. Zijn lichaam verslapte, opluchting en ongeloof botsten in een bijna pijnlijke bevrijding.