Tegen het einde van de avond, toen de ballonnen uitgezakt waren en de taartkruimels op de tafels lagen, besefte Daniel dat de viering de stilte tussen hen alleen maar had verdiept. Iedereen zag vreugde, maar hij wist de waarheid: de schade zat niet in een geheime affaire. De schade kwam door zijn eigen wantrouwen.
Die avond, nadat de laatste gast was vertrokken en de jongens boven waren ingestort, bleef Daniel in de keuken hangen. Ballonnen zakten tegen het plafond, confetti kleefde aan zijn schoenen. Claire deed de afwas in stilte, met haar rug naar hem toe. Het gekletter van de borden voelde luider dan het applaus dat ze uren eerder hadden gehoord.