Die avond bestudeerde hij Ethans gezicht tijdens het eten. Was de neus te scherp? De ogen te licht? Leo’s krullen, waar kwamen die vandaan? Claire lachte om iets wat de jongens zeiden, haar hand streek langs de zijne. Daniel glimlachte automatisch terug, maar zijn geest was druk bezig met het traceren van kenmerken als een detective aan het werk.
Herinneringen verscherpten wreed. Claire’s late avonden op kantoor, die snelle telefoontjes die ze buiten voerde, de manier waarop ze ooit een oude studievriend te lang omhelsde. Onschuldige details bloeiden plotseling op met dreiging. Daniel lag wakker naast haar, keek naar haar ademhaling en vroeg zich af wat hij al die jaren had gemist.