De kamer werd even stil, voordat het spotten begon. Eén man leunde achterover en snoof. “Gepland? Denk je dat de zee een horloge in zijn zak houdt?” Een ander lachte. “Hij schrijft nu verhaaltjes voor het slapen gaan in een boek. Voorzichtig, Erik, het monster zou het kunnen lezen en komen kloppen.”
Zelfs Marta schudde haar hoofd. “Denk je dat je angst kunt temmen met krabbels? Het maakt niet uit hoe je het aankleedt. De zee neemt wie ze wil, wanneer ze dat wil.” Maar Erik wankelde niet. Hij tikte met een eeltige vinger op het schrift. “Als het elke keer zo gaat, dan zullen jullie het vanavond zelf zien.