“We zijn er! We zijn maar met z’n tweeën!” Riep Aditya naar beneden. Een van de soldaten, een kapitein, riep terug: “Het water zal snel gaan lopen. We komen terug om jullie te halen. Wacht maar, het duurt nog maar een uur of twee.” Aditya knikte en voelde dat er een kleine last van zijn borst viel, maar de opluchting was van korte duur.
“Er is nog iets!” riep hij terug. “Er is een slang in het huis. Een enorme. Hij heeft iets ingeslikt en is vast komen te zitten onder het water.” De soldaten wisselden blikken en hun gezichten werden ernstig. Dit was nu duidelijk meer dan een routine reddingsactie.