Op de leren kaft stond in reliëf een beer, een hint naar de geheimen binnenin. Het voelde niet op zijn plaats maar toch intrigerend, belangrijk, haar aansporend om de verhalen te onthullen. Toen ze het dagboek opende, werd Hazel begroet door een levendig handschrift dat de reis van een reiziger door het bos beschreef.
De schrijver was gefascineerd door de vreemde geluiden van het donkere bos, elk geluid wekte iets diep in hem op. Hazel merkte dat de schetsen in het dagboek veranderd waren, nu gericht op beren, maar dit waren geen normale tekeningen.