Samantha baande zich haastig en voorzichtig een weg door het dichte kreupelhout en kwam bijna in aanvaring met de beer. Het dier stond torenhoog voor haar, zijn blik intens en gefocust. Er was een duidelijk gevoel van urgentie in zijn houding, een ongeduld dat uit zijn wezen leek te stralen en haar aanspoorde om de ernst van de situatie te begrijpen zonder dat er woorden aan te pas kwamen.
De aanwezigheid van de beer, zijn moeizame ademhaling en het verschuiven van zijn massieve gestel brachten een urgentie over die de taalbarrières oversteeg. Zijn formidabele omvang was weliswaar intimiderend, maar werd onderstreept door een gevoel van een gezamenlijk doel, een stille oproep tot haast die Samantha diep in haar botten voelde.