De volwassen beer, die zich nu volledig bewust was van de dreiging, nam een beschermende houding aan. Ze plaatste zich tussen Samantha en elk potentieel gevaar en werd zo een levende barrière, een duidelijk teken van haar bereidheid om niet alleen haar welp, maar ook Samantha te beschermen. Het was een krachtig teken van vertrouwen en solidariteit, dat de kloof tussen de soorten overbrugde.
Het beschermende gegrom van de moederbeer weerklonk door het bos, een oerwaarschuwing voor iedereen die dichterbij durfde te komen. De intensiteit van haar houding, elke spier opgerold en klaar, was een krachtige herinnering voor Samantha van de felle liefde en moed die het moederinstinct voedden, een natuurkracht die zowel ontzagwekkend als vernederend was.