Daniel draaide zich terug naar het pad en dwong zichzelf zijn onbehagen weg te duwen. Zijn benen bewogen snel, krakend over afgevallen takjes en bladeren. Hij had geen idee wat hier gebeurd was, maar één ding was zeker: de pup was er vreselijk aan toe en Daniel moest hulp halen voor het te laat was
Daniel versnelde zijn pas en het zweet bevochtigde de achterkant van zijn nek. Het lichaam van de pup was angstaanjagend stil, zijn oppervlakkige ademhaling was nauwelijks merkbaar onder de dikke plooien van zijn jas. Hij durfde niet te stoppen. Elke seconde telde. De dichte bomen werden eindelijk dunner en onthulden de grindparkeerplaats waar zijn auto stond te wachten.