“Waar heb je hem gevonden?” vroeg ze, met een scherpe stem. Daniel aarzelde. “In het bos. Bij het wandelpad langs de rivierbedding.” Haar ogen schoten omhoog naar de zijne, zijn gezicht afzoekend. Ze knikte, maar iets in haar uitdrukking was veranderd – iets dat Daniel nerveus maakte.
Dr. Monroe werkte snel, haar handen bewogen met precisie terwijl ze de puppy onderzocht. Daniel keek angstig toe, zijn maag draaide zich om van bezorgdheid. Het hondje reageerde nauwelijks op haar aanraking, zijn ademhaling was oppervlakkig.