“Waarom bel je de politie?” Eiste Daniel, zijn stem strakker dan hij bedoeld had. Dr. Monroe draaide zich met gekruiste armen naar hem toe. “Ik wil dat je hier blijft en even wacht, Daniel. Blijf gewoon zitten.” De vaagheid in haar stem maakte hem nog ongemakkelijker. Waarom vertelde ze hem niet wat er aan de hand was?
De deur zwaaide open en twee geüniformeerde agenten stapten naar binnen. Hun aanwezigheid veranderde de hele sfeer in de kliniek – de lucht voelde verstikkend. Dr. Monroe begroette hen met een zachte stem en dirigeerde hen naar de puppy in de onderzoekskamer. De uitdrukking van de agenten werd donkerder.