Hij duwde zichzelf van de stoel en dwong zichzelf om nonchalant te klinken. “Ik moet naar het toilet,” zei hij en verschoof in zijn stoel. De receptioniste aarzelde, keek duidelijk naar hem en gebaarde toen naar de gang. “Aan het einde van de gang, tweede deur.” Daniel knikte, stond langzaam op en probeerde zich niet te haasten. Hij moest dit overtuigend maken.
Zodra hij de hoek om was, ging hij snel verder. In plaats van naar het toilet te gaan, zocht hij een andere uitweg. Een zijdeur bij de voorraadkamer was niet op slot. Zijn ademhaling ging sneller. Zodra hij naar buiten stapte, sloeg de koude lucht in zijn gezicht. Hij moest snel in beweging komen.