Voordat Daniel kon verwerken wat er gebeurde, grepen ruwe handen zijn armen en trokken ze achter zijn rug. Zijn adem stokte toen koud metaal tegen zijn polsen knapte – handboeien. “Wacht, ik hoor niet bij hen!” protesteerde hij, maar de agenten luisterden niet. Hij was op een plaats delict gestuit en nu was hij een verdachte.
Daniel zat vastgebonden op de grond terwijl de agenten de schuur uitkamden. Ze doorzochten de kooien, de verspreide documenten en de ruwe kaarten van de genetische modificatie. “Hij was binnen toen we aankwamen,” mompelde een agent met een blik op hem. “Kan erbij betrokken zijn.” Daniels maag draaide zich om. Hij wist dat dit er slecht uitzag.