Hij hield de tas dichterbij, zijn maag draaide zich om. Een karmozijnrode vlek. Hij wilde er niet aan denken wat het veroorzaakt zou kunnen hebben. Zijn pols bonsde in zijn oren. Wat was hier gebeurd? Zijn gedachten raasden door de mogelijkheden, geen van alle goed. Hij keek terug naar de zwakke puppy en toen naar de achtergelaten tas. Er was hier iemand geweest. Maar waar waren ze nu?
Een rilling kroop over Daniels rug. Hij overwoog de politie te bellen en aangifte te doen van wat hij had gevonden, maar de gehaaste ademhaling van de pup maakte zijn besluit duidelijk. Het had medische hulp nodig – snel. Hij wikkelde het kleine lichaam voorzichtig in zijn flanellen jas en legde het tegen zijn borst.