De ogen van het welpje volgden zijn bewegingen, maar het leek hem helemaal niet te deren. In plaats daarvan verschoof het lichtjes en onthulde iets dat onder zijn buik verborgen zat. Jeremy’s hart bonsde toen hij vage, vreemde geluiden hoorde – zachte, gedempte geluiden die onbekend en verontrustend waren.
Jeremy’s eerste gedachte was dat het vreemde geluid van een ander welp kon zijn – een broer of zus, misschien. Dit besef maakte zijn bezorgdheid alleen maar groter; als er meerdere welpen waren, nam de kans toe dat de moeder in de buurt was. Zijn maag verstrakte en hij trok zich snel terug in het huis.