Scooby volgde niet. Hij joeg niet en hapte niet toe. Hij bleef waar hij was tot de ruimte zich weer veilig voelde, stapte toen terug naar Betty en liet zich tot haar hoogte zakken.
Pas later voelde Vanessa haar handen trillen. Scooby had zich niet als een huisdier of een wild dier gedragen. Hij had met gezond verstand gehandeld, bijna zoals een mens zou doen. Dat besef bleef haar bij.