Eerder die dag hadden ze alle regels gevolgd. Het ontbijt kwam op de gebruikelijke tijd. Betty zette haar lepel, beker en servet op een rij voordat ze ging eten. Vanessa controleerde het rooster dat op de koelkast was geplakt en was opgelucht toen niets het rooster verstoorde. Gewone dagen waren overwinningen die ze nooit hardop vierden.
Later die dag vroeg Betty – zachtjes, voorzichtig – of ze naar buiten mocht. Ze liepen over het vertrouwde pad achter het huis en stopten waar ze altijd stopten. Betty trok met haar vingers over het hek, telde de palen onder haar adem en bleef binnen de grenzen van wat veilig voelde.