Scooby bewoog zich vrij tussen het verblijf en Betty, tussen de bomen en het huis. Hij ging nooit ver weg. Hij testte nooit grenzen. Hij verkoos altijd nabijheid boven vrijheid.
Vanessa keek op een avond vanuit de deuropening naar hen, het bos schemerig achter Scooby en haar dochter leunend tegen zijn zijde. Toen pas begreep ze het. Scooby was nooit voorbestemd geweest voor de wereld. Hij was voorbestemd om te blijven.