Binnen legde Betty de pup op de grond en keek naar haar moeder. “Scooby,” zei ze. Een andere verklaring gaf ze niet. Vanessa vroeg er niet om. Het was de eerste keer in haar leven dat ze zoveel genegenheid voor een levend wezen toonde.
Scooby weigerde eten totdat Betty in de buurt kwam zitten. Toen Vanessa hem alleen probeerde te voeren, draaide hij zijn hoofd weg. Pas toen Betty naast hem kwam zitten, at hij, langzaam en voorzichtig, alsof hij controleerde of ze daar bleef.