Nerveus schraapte Julia haar keel. Ze keek naar de zee van mensen voor haar en merkte hun boze en toch nieuwsgierige uitdrukkingen op. De stedelingen leken sceptisch, maar er was een onmiskenbare nieuwsgierigheid in hun ogen.
Toen Julia had opgeroepen tot een gemeentevergadering, gonsde de hele stad van verwachting. Ze scande de zaal en zag dat elke stoel bezet was. Zo’n opkomst was ongekend voor een gemeentevergadering. Het was zo druk dat mensen zelfs in de hoeken stonden; niemand wilde een woord van ‘Goudzoeker Julia’ missen.