Haar advocaat gaf haar een geruststellend knikje, alsof hij een stille belofte deed dat alles goed zou komen. Ondanks haar zenuwen vond Julia troost in de wetenschap dat hij bij haar was. Toen begon de advocaat te spreken: “Ten eerste moet ik zeggen dat ik teleurgesteld ben in jullie allemaal,” begon hij. Zijn strenge toon veroorzaakte een zucht van verontwaardiging onder de stedelingen, maar hij bleef onverstoorbaar. Toen hij in zijn zak greep, ontvouwde hij een verfrommeld stuk papier: “Dit is een brief, met de hand geschreven door Harold zelf, een paar dagen voor zijn dood.” Bij deze openbaring viel de zaal stil, alle ogen strak op de advocaat gericht. “Sta me toe om hem voor te lezen.”
“Beste vrienden en familie,