Het leek erop dat ze tegenwoordig met hernieuwde kracht bakte, terwijl ze oude gezangen neuriede. Ze liet haar keukenraam wijd openstaan en voorbijgangers werden begroet met de geur. Kaneel, vanille en chocolade zweefden door de lucht. Op het aanrecht hield ze een koelbakje achteloos bij de vensterbank, zichtbaar vanaf de stoep.
Magnolia wist dat menselijke verleiding uiteindelijk altijd won. Hoewel de jongens voorbij liepen en grijnsden alsof ze niet geïnteresseerd waren, voelde ze dat hun ogen haar dienbladen met brownies, broden en appeltaarten volgden die in de middagzon stonden te koelen. Als Magnolia tevreden was, verborg ze dat goed.