Maar Magnolia merkte ook veranderingen in het gedrag van de jongens. Ze begonnen na school bij haar hek te treuzelen en de geuren van haar gebak op te snuiven. Eentje vroeg zelfs spottend: “Nog een taart aan het bakken?” Ze grinnikte, terwijl ze met één hand op het dienblad klopte. “Oh ja, deze is voor de zondagsklas,” zei ze zonder op te kijken.
De jongens hoefden geen detectives te spelen over haar leven; ze hadden geen gebrek aan aanwijzingen. Een handgeschreven receptenkaart lag half verscholen onder een bloempot. Een koelrek stond iets uit het raam, binnen oogafstand. Soms liet ze haar hek open in de schemering, wijd krakend. Ze dachten dat ze een beetje vergeetachtig werd naarmate ze ouder werd.