Op een avond ontwortelden ze Magnolia’s tuinpalen en herschikten ze zorgvuldig in lelijke vormen over haar gazon – hoeken die ruwe symbolen vormden die zichtbaar waren vanaf de straat. Magnolia ontdekte het schouwspel in de schemering en pauzeerde slechts kort voordat ze elke paal met vaste handen rechtzette. Ze neuriede terwijl ze werkte, waardoor het gelach van de jongens omsloeg in onrust.
De jongens verlegden hun grenzen. Op een dag ontdekte ze dat ze een jongen plaagden die jonger was dan zij. In eerste instantie leek het alsof de jongen met hen mee lachte en giechelde, en ze draaide zich om, van plan om de vele taken in haar huis die aandacht nodig hadden aan te pakken.