Tenminste, dat dachten ze terwijl ze de nacht in tuimelden, gierend van opluchting. Connor gooide de kruimels omhoog als confetti. “Overwinning!” riep hij. De bemanning viel hem bij en negeerde hoe Magnolia’s lamp nog steeds in het raam van de salon gloeide. Ze schommelde stilletjes in haar stoel, haar naalden klikkend in het ritme, haar lippen gekruld in kalm amusement.
De ochtend op school was vol branie. De jongens liepen door de gangen, duwden elkaar tegen zich aan, vertelden gedramatiseerde verhalen over hoe ze haar keuken waren binnengeslopen. De bureaus rammelden onder hun laarzen terwijl ze lachten. “De beste koekjes ooit,” schepte Trevor op, terwijl hij op zijn borst sloeg. Maar halverwege algebra werd zijn maag onrustig.