Zijn vader keek geschrokken op van de werkbank. “Wat nu weer?” Lucas’ stem was scherp. “Je moet me de waarheid vertellen.” Zijn vader fronste en legde de moersleutel neer. “Waarover?” “Over mijn moeder. Over Daniel.” De naam smaakte vreemd in zijn mond. “Hij zegt dat hij haar kende. Dat ze close waren. Dat… dat hij misschien mijn echte vader is.”
Stilte. Het was onmiddellijk en totaal, het soort dat je oren doet tuiten. Zijn vader staarde hem verbijsterd aan. “Zei hij dat? Daniel?” Lucas knikte, zijn stem strak. “Hij zei het niet als een feit. Gewoon… iets wat hij denkt. Hij zei dat mam het hem nooit verteld heeft. Dat hij me zag en zich gewoon afvroeg.” Zijn vader ging langzaam op de rand van de werkbank zitten.