Met elk detail dat de tante vertelde, vielen de puzzelstukjes op hun plaats en onthulde ze een verhaal dat niet over gevaar ging, maar over een kind dat worstelde met zijn emoties. De agenten, geboeid door het verhaal dat zich ontvouwde, luisterden aandachtig toen de jongen, nu rustiger, op zachte toon sprak en het verhaal van zijn tante bevestigde. Opluchting overspoelde de cabine toen empathie en begrip de eerdere spanning vervingen.
De gezichten van de agenten verzachtten geleidelijk, hun aanvankelijke achterdocht maakte plaats voor begrip toen de situatie zich begon te verduidelijken. Carole, die op korte afstand stond, hoorde de uitwisseling en voelde een mengeling van schuldgevoel over zich heen komen. “Het lijkt erop dat we te snel conclusies hebben getrokken,” fluisterde ze tegen haar collega, met spijt in haar stem.