“Ja, maar ons hart zat op de juiste plaats, Carole. We wilden alleen maar helpen,” antwoordde haar collega in een poging troost te bieden in de verwarring. Maar Carole kon het niet zomaar loslaten. Het besef dat haar goedbedoelde acties voortkwamen uit een misverstand kwam als een golf over haar heen. Het was een scherpe herinnering aan de dunne lijn tussen waakzaam en overdreven voorzichtig zijn, een lijn die gemakkelijk vervaagt door oprechte bezorgdheid.
Carole kon het gewicht van haar vergissing niet van zich afschudden, ondanks de opluchting die nu de cabine overspoelde. Terwijl de spanning oploste in begrip, voelde ze een pijnscheut van spijt aan haar geweten knagen. “Ik moet met ze praten,” mompelde ze tegen haar collega, haar stem doorspekt met vastberadenheid. Joanne knikte instemmend en erkende de noodzaak om dingen recht te zetten.