Met een bedachtzame uitdrukking keek hij op naar de man en vroeg: “Bent u haar vader?” De man knikte, zijn blik strak. “Ja, dat klopt,” bevestigde hij. “Haar partner kon niet mee op reis, dus ben ik hier in zijn plaats.” Hij pauzeerde even en voegde eraan toe: “Ze heeft wat moeite om in haar eentje door dit soort situaties te navigeren, deels vanwege haar autisme. Het is belangrijk dat ze steun heeft.”
“Zie je, ze wordt angstig, vooral op plekken zoals deze,” ging de man verder, terwijl zijn uitleg een verhaal ontvouwde dat heel anders was dan Sandra en haar collega’s zich aanvankelijk hadden voorgesteld. De spanning in Sandra’s borstkas nam iets af terwijl ze luisterde, zich bewust van de complexiteit van de situatie. Hoe had ze het zo drastisch verkeerd kunnen interpreteren?