Met elk detail dat de vader vertelde, vielen de puzzelstukjes op hun plaats en onthulde hij een verhaal dat niet over gevaar ging, maar over een vrouw die met haar emoties worstelde. De agenten, geboeid door het verhaal dat zich ontvouwde, luisterden aandachtig toen de vrouw, nu rustiger, op zachte toon sprak en het verhaal van haar vader bevestigde. Opluchting overspoelde de cabine toen empathie en begrip de eerdere spanning vervingen.
De gezichten van de agenten verzachtten geleidelijk, hun aanvankelijke achterdocht maakte plaats voor begrip toen de situatie duidelijker werd. Sandra, die een eindje verderop stond, hoorde de woordenwisseling en voelde een mengeling van schuldgevoel over zich heen komen. “Het lijkt erop dat we te snel conclusies hebben getrokken,” fluisterde ze tegen haar collega, met spijt in haar stem.