Brenda’s gedachten raasden over de implicaties. CPS betekende dat ze hun huis en Stacey’s leven aan een nauwkeurig onderzoek zouden onderwerpen. Ze wierp een blik op haar dochter, die nu ongecontroleerd in haar kussen lag te snikken. Stacey’s verdriet werd erger met elke opmerking over CPS, waardoor het duidelijk werd dat deze situatie verre van eenvoudig was.
“Mam, alsjeblieft niet…” Stacey’s gedempte stem brak door haar snikken heen, maar ze wilde haar hoofd niet optillen. Brenda aarzelde, haar hart verscheurd tussen het beschermen van de baby en het beschermen van Stacey. Ze stak haar hand uit om haar dochter te troosten, maar Stacey deinsde terug en begroef zichzelf dieper in het kussen.