Uren gingen voorbij en Brenda’s ongerustheid groeide met de minuut. Er gebeurde niets ongewoons. Ze begon aan haar plan te twijfelen toen de middag overging in de avond. Maar net toen ze het wilde opgeven, verscheen er een schimmig figuur aan het einde van de straat, die zich voorzichtig in de richting van haar huis bewoog.
Brenda’s adem stokte toen de figuur haar voordeur naderde. Gekleed in een zwarte capuchon bewoog hij zich nerveus en keek voortdurend over zijn schouder. Brenda keek met bonzend hart toe hoe de persoon aanbelde. Even later opende Stacey de deur en liet ze binnen.