Daniel pakte zijn hamer en metselbeitel, zijn handen trilden lichtjes toen hij het gereedschap naast de blootgelegde holte van de muur neerlegde. De zwarte aderachtige gezwellen leken dikker te worden naarmate ze dichter bij het cementblok kwamen, bijna alsof het beton zelf hen voedde.
Megan zweefde achter hem, haar armen stevig om haar buik geslagen. “Wees voorzichtig,” fluisterde ze. “Dat… wat dat ook is… het ziet er verkeerd uit.” Hij knikte en plaatste de beitel op de rand van de betonnen plaat. Barst. Een spaan brak af. Nog een slag, een barst en meer cementstof dreef naar beneden als grijze sneeuw.