Drie agenten stapten uit; twee in gewone jassen, één in een zwaarder vest waarop in kleine reflecterende letters HAZMAT CONSULT stond. Achter hen stapte een vierde persoon uit het voertuig met een metalen koffer. Hij zag er anders uit dan de anderen: ouder, pezig, met kalme ogen achter een dun brilletje.
“Dr. Halpern,” stelde hij zich voor. “Milieu toxicologie. Bent u de huiseigenaren?” Daniel en Megan knikten. Agent Brooks, lang, met scherpe kaken, professioneel tot op het punt van stilte, stapte naar voren. “Jullie moeten allebei boven blijven, tenzij wij anders zeggen,” instrueerde ze.