Een beetje stoffig, dat zeker, maar met het soort warmte dat je niet kon ensceneren. De inspectie was kort en saai. De inspecteur, een verveeld uitziende man van in de vijftig, haalde zijn schouders op terwijl hij de punten van zijn klembord controleerde. “Structureel in orde,” zei hij. “Je zult uiteindelijk de boiler willen updaten. En de kelder is vochtig, maar dat zijn oude huizen.”
Niets alarmerends. Niets duurs. Niets dat hun beslissing zou hebben veranderd. Ze kochten het huis, vierden het met goedkope champagne in papieren bekertjes en vielen in slaap op een luchtbed in de woonkamer, starend naar het sierlijke medaillon aan het plafond en zich de toekomst voorstellend. De eerste week voelde het allemaal goed. Toen begon het huis zichzelf te openbaren.