“Gedeeltelijk,” antwoordde Halpern. “Maar vooral? Het was gasvorming door ontbinding in die afgesloten kamer. Vocht, stilstaande lucht, biologische bijproducten. De schimmels voedden zich met dit alles – en breidden zich uit.” Daniel wreef met zijn handpalmen over zijn spijkerbroek, zijn stem onvast. “Als we die muur niet hadden geopend…” “Dan had je een echt gevaar gehad,” maakte Brooks af.
“Structurele instorting. Aandoeningen aan de luchtwegen. Of de druk achter die deur die uiteindelijk vanzelf naar buiten zou komen.” Een rilling kroop over Megans schouders. Halpern wierp een blik tussen hen in, zijn uitdrukking verzachtend. “Je hebt dit vroeg gevonden. Heel vroeg. De meeste mensen zouden de geur hebben genegeerd tot het te laat was.” Er kwam een agent aan met een verzegelde bewijszak.