Behalve de geur. Het was vaag, nauwelijks merkbaar in het begin. Een muffe, aardse geur die door de woonkamer zweefde als een wolk die door een zonnestraal ging. Ze dachten dat het stof of oude isolatie was. Maar het ging niet weg. Zelfs nadat Daniel de ventilatieroosters had geschrobd. Zelfs nadat Megan ontvochtigers in elke kamer had geplaatst. Sommige dagen was het er nauwelijks.
Andere dagen sloeg het toe op het moment dat ze door de deur liepen. “Schimmel?” Stelde Daniel voor. Megan schudde haar hoofd. “Nee. Schimmel ruikt anders. Dit is… ik weet het niet. Het is als natte grond. Of alsof er iets in de muren aan het rotten is.” Ze maakten weer schoon. Diep gereinigd. Daniel leende zelfs een thermische camera van een vriend om naar vochtige plekken te zoeken. Niets. Maar de geur bleef.