Een van de wolven gromde plotseling naar Daniel, een laag, bijtend geluid dat ijs door Daniels aderen deed stromen. De roedel werd onrustig. Hij hoorde hier niet te zijn. Hij was nu een indringer.
Shadow liet een enkele diepe grom horen en de onrustige wolven verstilden onmiddellijk. Zijn dominantie over hen was absoluut. Daniel blies een ingehouden adem uit waarvan hij niet eens wist dat hij hem vasthield. Shadow was degene die hen op afstand hield en dat betekende dat zijn lot in zijn handen lag.