De wolf met de littekens sloeg toe. Daniel had maar een hartslag om te reageren. Hij wierp zich naar achteren en miste ternauwernood de krachtige kaken. Sneeuw ontplofte om hem heen toen hij hard op de grond terechtkwam en de pijn schokte door zijn ruggengraat.
De rest van de roedel schoof naar voren, opgewonden, klaar om toe te slaan. Eén fout en ze zouden hem verscheuren. Hij probeerde zijn evenwicht te bewaren, zijn hart bonkte, maar de wolf met het litteken cirkelde al terug, gromde en bereidde zich voor op een volgende aanval.